Περιγραφή
Στο Μαύρο χρήμα έχουμε ποιήματα που, σαν το σουσάμι ανάμεσα στα δόντια, ενοχλούν. Με ειρωνεία, σαρκασμό και αυτοσαρκασμό, με το απροσδόκητο μήνυμα, το αλλόκοτο περιεχόμενο, το περίεργο ύφος, συναντούν τις προκλήσεις της κατακερματισμένης ελληνικής και παγκόσμιας καθημερινότητας όπου επικρατεί η αρπακτικότητα, η απληστία, η βουλιμία, η βία. Εδώ ο Ντίνος Σιώτης (Κρατικό Βραβείο Ποίησης 2006 για τη συλλογή του Αυτοβιογραφία ενός στόχου) έχει γράψει ποιήματα που κρατούν αποστάσεις από τους πολιτικούς αλλά όχι από την πολιτική, από την εξουσία αλλά όχι από την αφόρητη πραγματικότητα, δίνοντας σφυριές στην ανοησία και την ασχήμια. Ποιήματα πρωτότυπα που δεν ναρκισσεύονται στον γυάλινο πύργο τους αλλά αντιστέκονται στη μικρότητα, μια και όπως είπε ο μεγάλος Παλαιστίνιος ποιητής Μαχμούντ Νταρουίς, «κάθε καλό ποίημα είναι μια πράξη αντίστασης». Σε καιρούς βαθιάς παγκόσμιας υπαρξιακής κρίσης, το Μαύρο χρήμα ξεπλένει την οργή, θέτοντας ερωτήματα που μας αφορούν: Πού πήγε η χαμένη αξιοπρέπεια; Γιατί τόση παρακμή; Γιατί χαμήλωσε τόσο πολύ ο ουρανός; (Από την παρουσίαση της έκδοσης)
Η «νέα τάξη» πραγμάτων, ένας όρος που επικράτησε μετά την κατάρρευση της Σοβιετικής Ένωσης για να δηλώσει τη γεωπολιτική πραγματικότητα της ακόλουθης χρονικά συντριπτικής διεθνούς κυριαρχίας των Η.Π.Α., χρησιμοποιείται από τον Ντίνο Σιώτη στην ποιητική του συλλογή «Μαύρο χρήμα», όμως όχι τη φορά αυτή για να δηλώσει τη γεωπολιτική αλλά τη σύγχρονη οικονομική πραγματικότητα ενός ακραίου, ανάλγητου παγκοσμιοποιημένου οικονομικού συστήματος, στο οποίο οι κρατούντες εγκαθιδρύουν το σκοτάδι για να διακινούν την ανομία και την αιμοβορία: «Έχουν αγκαλιές και δεν αγκαλιάζουν/ έχουν μάτια και δεν βλέπουν έχουν/ αυτιά και δεν ακούν κατεβαίνουν// σκάλες που δεν τις έχουν ανεβεί»· οι αγκαλιές, τα μάτια και τ’ αυτιά είναι σφραγισμένα, η άρχουσα τάξη αρνείται να αφουγκραστεί τις ανάγκες των υπολοίπων. Η άνοδός της με αθέμιτα μέσα δεν της επιτρέπει να κατανοεί, παρά μόνο να ποδοπατά και να εγκληματεί. (Γιάννης Στρούμπας, Ένεκεν)
