Οικουμενική Ρωμανία – Νεονάκης Ιωάννης

Περιγραφή

Ἡ Ρωμανία ἦταν καί εἶναι ἡ πατρίδα μας.

Ἦταν ἡ αὐτοκρατορία πού λανθασμένα καί δολίως ἐπικράτησε νά λέγεται Βυζαντινή, μέ πρωτεύουσα τήν Κωνσταντινούπολη, ἡ ὁποία μετά ἀπό ζυμώσεις αἰώνων ἀντιλαμβάνεται πλέον τόν ἑαυτό της ὡς τή μόνη, ἑνιαία, ἀδιαίρετη, οἰκουμενική, συντεταγμένη χριστιανική πολιτεία ἐπί τῆς γῆς. Ἄξονας, ζητούμενο, λόγος ὕπαρξης καί πρόταγμά της καθίσταται ἡ «σάρκωση τοῦ Λόγου», ἡ βίωση τῆς Βασιλείας τοῦ Θεοῦ ὄχι σέ μιάν ἀφηρημένη, ἀσαφῆ, ἐλπιζόμενη, μεταφυσική διάσταση, ἀλλά ἐν τοῖς πράγμασι καί στήν καθημερινή βιωτή. Τό ὅραμα καί ὁ ἄξονας αὐτός ἀποτελεῖ τή νοηματοδότηση τῆς ζωῆς τῶν πολιτῶν τῆς χώρας, τῶν  Ρωμηῶν τόσο σέ ἀτομικό ὅσο καί συλλογικό ἐπίπεδο.

Ἡ Ρωμανία δέν καθοριζόταν ἀπό τά σύνορά της, δέν εἶχε ὅρια, ἤ καλύτερα τά ὅριά της ἦταν ἡ οἰκουμένη. Ἦταν καί εἶναι ἕνα ὀντολογικό σῶμα ἀποτελούμενο ἀπό τούς προαπελθόντες, συγκαιρινούς καί μέλλοντες ἐλθεῖν Ρωμηούς. Ἀνθρώπους, δηλαδή, πού ἔχοντας ὡς ἀφετηρία καί θεμέλιο τόν ἑλληνιστικό πολιτισμό καί τή Ρωμαϊκή παράδοση θέλησαν νά βιώσουν τήν Ὀρθόδοξη πίστη τους σέ προσωπικό καί σέ συλλογικό, πολιτειακό ἐπίπεδο.

Ἕνα Κράτος, μιά Πολιτεία συγκερασμοῦ καί πρόσληψης τῶν φαινομενικά ἀντιθέτων. Αὐτοκρατορία καί δύναμη ἀπό τή μιά, ἀλλά μέ ταπείνωση καί μετάνοια ἀπό τήν ἄλλη, πορφύρα καί χρυσά διαδήματα ἀπ᾿ ἔξω ἀλλά μέ νοερά προσευχή καί ἡσυχασμό ἀπό μέσα, σκῆπτρα ἐξουσίας τήν ἡμέρα ἀλλά μέ ὕπνο στό πάτωμα καί ἄλλα ἀσκητικά ἀγωνίσματα τή νύχτα.  Ἐπιδίωξη καί ἀγῶνας γιά ἁγιότητα, ἀνεξαρτήτως τῆς θέσης, τοῦ τόπου καί τοῦ χρόνου. Γιατί στήν ἁγιότητα ὁ τόπος εἶναι τό παντοῦ καί ὁ χρόνος εἶναι τό πάντα. Αὐτό ἦταν καί εἶναι ἡ Ρωμανία. Τρόπος ζωῆς καί γεγονός τῆς καρδιᾶς. Συλλογικό ὀντολογικό σῶμα ἐπιδιῶκον τήν ἁγιότητα μέ πολλά ἁμαρτήματα καί μετάνοια, βασιλεία Χριστοῦ ἐπί γῆς μέ ἀνθρώπινες ἀδυναμίες καί ἀστοχίες, χριστιανική, Χριστοκεντρική Πολιτεία, ἡ μόνη, ἡ καθολική, ἡ οἰκουμενική.

Ρωμανία λοιπόν καί πάλι στό προσκήνιο τοῦ παρόντος, ὡς «Οἰκουμενική Ρωμανία», ὡς υπερεθνική, οἰκουμενική, σωτηριολογική πρόταση, ὡς πρόταση ἐλευθερίας καί ἑνότητας στόν μετανεωτερικό κόσμο τοῦ 21^ου αἰῶνος. Αὐτός εἶναι ὁ στόχος καί τό προταγμα τοῦ παρόντος βιβλίου. Παρά τίς φαινομενικά ἀνυπέρβλητες δυσκολίες ἔχομε πίστη καί γνώση Τοῦ τελικοῦ νικητή.

Στό Πρῶτο Μέρος τοῦ βιβλίου ἀποσαφηνίζω τούς ὄρους καί θέτω τό πλαίσιο προσέγγισης.

Στό Δεύτερο Μέρος τοῦ βιβλίου μέ βάση τήν δική μου πάντα προοπτική καταθέτω τή θεωρητική βάση («Εἰσήγηση») καί τούς πρακτικούς τρόπους («Εἰδική Εἰσήγηση») γιά τή συγκρότηση Κινήματος ἀρχικά καί τῆς Πολιτείας, τῆς «Οἰκουμενικῆς Ρωμανίας» τελικά.

Στό Τρίτο Μέρος τοῦ βιβλίου παραθέτω ἐπιπρόσθετα ἄρθρα μέ κοινό ἄξονά τους τόν πολιτισμό τῆς Ρωμηοσύνης καί τήν πρόταση τῆς «Οἰκουμενικῆς Ρωμανίας».

Προέκρινα τήν ὁρολογία «Οἰκουμενική Ρωμανία» ἀπό ἄλλες (πχ «Νέα Ρωμανία») καθώς ἐκφράζει ἐν ἐνότητι καί ἐλευθερίᾳ τήν οἰκουμενική, διαχρονική, σωτηριολογική διάσταση τῆς κίνησης.

Μέ τό παρόν βιβλίο ἀνταποκρίνομαι, κατά τά μέτρα τῶν δυνατοτήτων μου, στό κάλεσμα τοῦ ἀειμνήστου καθηγητοῦ π. Ἰωάννου Ρωμανίδη, στό ὀντολογικό καί ἱστορικό κάλεσμα τῶν προγόνων μας, στό σκληρό προσκλητήριο «πρός τούς Ρωμηούς καί τίς Ρωμαίγισσες (ὡς τίς ὀνομάζει ὁ Μακρυγιάννης) νά ἀναλάβουν τόν ἀγῶνα γιά τήν ἀνάσταση τῆς Ρωμηοσύνης ἀπό τόν θάνατο πού τῆς ἐπέβαλλαν».

Καί ὅπως ἔλεγαν καί οἱ προγονοί μας: Ἡ Ρωμανία νικᾶ.

Ἡ Οἰκουμενική Ρωμανία νικᾶ.

Ἡράκλειο, 6 ΧΙ 2019

Μνήμη τοῦ ἐν ἁγίοις Πατρός ἡμῶν Παύλου, ἀρχιεπισκόπου Κωνσταντινουπόλεως τοῦ ὁμολογητοῦ.