Κοινωνία επ’ αγρύπνησιν – Ζανιδάκη Άννα

Περιγραφή

Στα  χρόνια αυτά τα δύσκολα και τα κακοτράχαλα μονοπάτια που διαβαίνει ο καθένας μας ,δε φαντάζει καθόλου εύκολο  το να συνειδητοποίησουμε ,το κοινό καλό.

Αναφερόμενη σ αυτό ,εστιάζω τις απόψεις μου στον τρόπο συμβίωσης ,στις σχέσεις των ανθρώπων,που έγιναν ρηχές κενές,άδειες από συναισθημα θέληση,όπως και αντοχή καρτερία ,υπομονή και επιμονή.

Οπου και να κοιτάξουμε.αντικρύζουμε πονεμένα θλιμμένα ματακια που περιμένουν καρτερικά ένα στοργικό χάδι ,μια ζεστή ματιά ,αλλά τίποτα ,,παντού κυριαρχεί το Εγώ μας..το λεγόμενο , ΥΠΕΡΕΓΩ.

Αυτό είναι που στερεί πολλές χαρές από τη ζωή μας , καθώς και την ελπίδα ,που κάποτε ζούσε και αναπαραγόταν από τις προσπάθειες που καταβάλλαμε για να παλέψουμε και να αντέξουμε τα ζόρια ,τα προβλήματα ,όλοι μαζί.

Πολλές φορές αναφέρομαι στο όλοι μαζί και θαρρώ ,ότι είναι τόσο απόμακρο και συνάμα τόσο ξένο.

Θυμάμαι και από τα παιδικά μου χρόνια η λέξη σ αγαπώ , ο γάμος ,το αντρόγυνο ,τα παιδιά,η οικογένεια ,η πατρίδα , η θρησκεία ,αποτελούσαν θεμέλιους λίθους για την οικοδόμηση της ζωής της ευτυχίας της οικογένειας,της ζεστασιάς ,της γαλήνης ,που απόπνεε ο εσωτερικός μας εξισορροπημένος κόσμος.

Θέλω ,νοσταλγώ αφάνταστα εκείνα τα ήρεμα χρόνια ,που δεν απειλούμασταν ούτε από κλέφτες , από παρανομίες ,που εύκολα κάποιος υποκύπτει ,όταν δεν έχει να πληρώσει να ταίσει τα παιδιά του ή ακόμα και να μπορέσει να καλύπτει τις ανάγκες διαβίωσης του.

Τότε όλοι σκέφτονται την εύκολη λύση..ληστείες κλοπές εκβιασμούς ,ακόμα και βιασμούς ψυχών τε και σωμάτων.

Αυτά όλα εξελίσσονται τόσο γοργά και ραγδαία ,που ακόμα και τα γεγονότα προλαμβάνουν των αναζητήσεών μας.

Τείνουμε να καταντήσουμε χώρα των γερόντων,όπως λένε πολλοί που έχουν ασχοληθεί με το ζήτημα το Δημογραφικό.

Ομως κανένας δε βλέπω να ασχολείται σοβαρά και όπωςτου αναλογεί του θέματος.

Ας έχουν τουλάχιστον επίγνωση το τι λένε και πρεσβεύουν

Τα παιδιά θέλουν και απαιτούν ,το πιο σωστό και σοβαρό που ενδείκνυται από εμάς που τα φέρνουμε σ αυτόν τον Κόσμο.την αξιοπρεπή διαβίωσή τους ,τον απαραίτητο και υποχρεωτικό τρόπο εκμάθησης γραμμάτων ,καθώς και έναν τρόπο,οποιασδήποτε επιλογής τους,όσο αφορά τις βαθμίδες εκπαιδεύσεώς τους,ακόμα και σε πρακτική εξάσκηση.

Σα γονείς θέλουμε και διαρηγνύουμε τα ιμάτιά μας ,γιατί έτσι όπως πάει η όλη η κατάσταση, γινόμαστε έρμαια των ασυνείδητων και ανυπολόγιστων τροπών συμπεριφοράς,αλλότριες σε εμάς.