Περιγραφή
Σχετικά με το βιβλίο “Οδυνηρό χάρισμα” (Κοινωνικό-ψυχολογικό μυθιστόρημα μυστηρίου).
Δουλειά ενός καλλιτέχνη είναι να υπενθυμίζει στο κοινό του αυτά που επέλεξε να ξεχάσει.
Η λέξη χάρισμα χρησιμοποιείται με τις βεμπεριανές εκδοχές της. Δηλαδή, το καθαρό χάρισμα, όπου εμφανίζεται αποτελεί μια έσωθεν αναδιαμόρφωση, ένα «κάλεσμα» με την εμφατική έννοια της λέξης. Ως «αποστολή» ή ως εσωτερικό καθήκον.
Από ψυχολογική πλευρά η αναγνώριση του χαρίσματος είναι μια τελείως προσωπική αφοσίωση πίστης που γεννιέται από ενθουσιασμό ή από ανάγκη και ελπίδα.
Ο κλόουν με τον νάνο στο βιβλίο αλλάζουν την κεντρική κατεύθυνση
του φρονήματος και της πράξης σε όσους συναντούν.
Ειδικά το κεντρικό πρόσωπο του Ασημάκη, υφίσταται πλήρη αναπροσανατολισμό
όλων των συμπεριφορών προς όλες τις βιοτικές μορφές και τον «κόσμο εν’ γένει».
Το χάρισμα είναι η μεγάλη επαναστατική δύναμη σε παραδοσιακά δεσμευμένες περιόδους!
ΥΠΟΘΕΣΗ
Το καλοκαίρι του 1987 στην κατασκήνωση της Σαγιάδας βρίσκει μια παρέα παιδιών να περνάει απ’ την επώαση των ονείρων στη χαρμολύπη, εξαιτίας των δυσάρεστων γεγονότων που προκαλούν ορισμένοι στυγνοί δουλέμποροι ανθρώπινων ψυχών. Επιπρόσθετα, το πυρηνικό ατύχημα στο Τσέρνομπιλ απλώνει παντού το αίσθημα της ανικανότητας για την προστασία των παιδιών στον νέο κόσμο που φτιάχτηκε. Ενώ συμβαίνουν όλα αυτά, ο βιολόγος Νικήτας Χαρίτος αυτοπροσδιορίζεται με τον ανιψιό του και την παρέα ,των παιδιών. Μοιράζεται πριν φύγει για τη Λυών, τα θέλω, τις ανησυχίες και τις επιθυμίες τους. Παρατηρεί πως ο νεαρός <<ρολάρει>>ασυνήθιστα ,στηριζόμενος σ’ όλες τις φωνές μέσα του. Μόνο που τον ομφάλιο λώρο στο ασυγκράτητο και εκστασιασμένο νεανικό πνεύμα, κρατούν οι απίθανες μορφές ενός κλόουν και ενός νάνου. Ο επιστήμονας σιγουρεύεται τελικά ότι αυτές οι φιγούρες -που εμφανίζονται με το βουητό των μελισσών] έχουν αλλάξει το DNA του παιδιού. Κανένας και τίποτα δεν μπορεί να προετοιμάσει όσους συναντούν αυτές τις μυστηριώδεις μορφές, για την επίδραση που έχουν πάνω τους στον χωρόχρονο!
Έτσι η Σμαράγδα με το Γιάννη αντιμετωπίζουν καταστάσεις μύησης και εξιλέωσης, αντιλαμβανόμενοι ότι “η μαγεία βρίσκεται παντού” φτάνει να είναι κανείς σε θέση, να ξέρει που να κοιτάξει…
