Περιγραφή
Ήταν ένα έξοχο κινηματογραφικό πλάνο που θα το ζήλευε ο Ταρκόφσκι. Ξαφνικά κυριεύτηκε από μαγεία και του δημιουργήθηκε η παραίσθηση ότι η Μαρίνα δεν ανεβαίνει από το μετρό για να τον συναντήσει αλλά αναστήθηκε από τα έγκατα της γης και αναλήπτεται προς τον ουρανό.
Όταν έφτασε στο τελευταίο σκαλοπάτι, άπλωσε με αγωνία το χέρι του και την άρπαξε σφιχτά από το μπράτσο για να μη συνεχίσει την πορεία της προς τον ουρανό, πριν του αποκαλύψει για ποιο λόγο ήρθε στη γη να τον συναντήσει.
Ένα μυθιστόρημα υπερρεαλιστικό, χειμαρρώδες, ηθικό, άσεμνο, χριστιανικό, αθεϊστικό, θεολογικό, σαρκαστικό, ποιητικό. Προπάντων, μια αλληγορία για την πάλη του ανθρώπου με το μυστήριο της ζωής.
Η χρήση του φανταστικού στοιχείου (συγκεκριμένα μιας φανταστικής υπόθεσης πάνω στην οποία στηρίζεται όλη η πλοκή) συναντάται και στο Σενάριο Αθανασίας [όπως και στην “Βέβηλη Πτήση” του]. Εδώ μάλιστα συνδυάζεται με το ενδιαφέρον του συγγραφέα για την αρχαιότητα (ενδεικτικά αναφέρω τα βιβλία του Μήδεια και Ο θίασος των Αθηναίων τα οποία αντλούν από το πηγάδι της ελληνικής μυθολογίας και της ελληνορωμαϊκής ιστορίας αντίστοιχα). Άρα το μυθιστόρημα του Γκουρογιάννη θα μπορούσαμε να πούμε πως στέκει σε μια διασταύρωση από γνωστούς δρόμους, ενώ μπροστά του ξεδιπλώνεται και το μονοπάτι της αυτοβιογραφίας ή μάλλον της βιωματικής γραφής. Ο ήρωάς του έχει δανειστεί πολλά από το συγγραφέα – τον λένε Βασίλη, είναι μεσήλικας δικηγόρος με πολυετή θητεία στη γραφή, κατάγεται από ορεινό χωριό και ζει ως οικογενειάρχης στην Αθήνα. “Είμαι και δεν είμαι ο ήρωάς μου” ομολογεί ο συγγραφέας. “Θα έλεγα πως είμαι ο ηθοποιός που δεν διστάζει να ξεγυμνωθεί επειδή αυτό απαιτεί το συγκεκριμένο έργο”. Και ξεγυμνώνεται. (Από το κείμενο της Έλενας Μαρούτσου στο BookPress.gr, 1/12/2015)
